Asa Splinter – wereld zonder schaamte
Ambassadeur Pride and Sports: Asa Splinter
‘een wereld zonder schaamte’
Ik ben Asa en identificeer mij als een non-binair persoon. Wel staat er sinds 2014 een M in mijn paspoort, en daar was ik toen heel blij mee.
Na een lange zoektocht vind ik non- binair de beste benaming voor mensen om mij heen om te begrijpen wie ik ben, en geeft het daarmee direct ook de meest passende verklaring voor verschillende aspecten van mijzelf zoals bijvoorbeeld mijn uiterlijk.
Hekel aan labels.
Ik wilde kunnen uitleggen vooral aan mijn familie hoe ik, geboren met oorspronkelijk een V in mijn paspoort, niet tevreden daarmee was en wilde aangeven hoe ze daar beter mee om konden gaan.Zelf had ik geen zoektocht eigenlijk, was altijd mezelf al wel. In 2012 kwam ik voor het eerst in aanraking met de term transgender wat inhield voor mij dat je a was maar b wilde zijn.
Maar het dragen van jurken en het hebben van bepaalde hobby’s daar schaamde ik me niet voor en dat wilde ik ook blijven doen.
En zo begon ik ‘mijn reis’ als transgenderpersoon. En dan heb je natuurlijk verder nog alle andere letters van het ‘Queer’ zijn, best verwarrend eigenlijk en bovendien hou ik helemaal niet van labels en wilde daarom juist het binair denken doorbreken!
Binair betekent: ‘twee dingen’, en meer is er niet.
Met non-binair wil ik dat dus juist ontkennen. Als metafoor gebruik ik graag het zonnestelsel. Begin jaren 90 verscheen het boek: ‘vrouwen komen van Venus, en mannen komen van Mars’ . Maar ons zonnestelsel heeft echter veel meer planeten; en wie of hoe zijn deze dan? Kortom: het universum is divers en eindeloos. We moeten dus anders gaan kijken. Het is een soort stil activisme van mij om mensen vooral aan het denken te zetten.
‘Correct’ aanspreken: die/diens.
Mij ‘fout’ aanspreken? Nee hoor, waarom zou je dat denken?
Voor mij persoonlijk is er geen goed of fout, alles kan gezegd worden. Belangrijker voor mij is echter de vraag: waaruit maken mensen op dat ik een hij of een zij ben? Nee, ik ben in die zin nu meer een ambassadeur geworden voor gebruik van gender-neutrale voornaamwoorden. Om daarmee op te komen voor de mensen die zich wèl gekwetst voelen als ze ten onrechte met hij of zij worden aangesproken. Ik zie het als een soort spel, een experiment, leerproces, waarmee ik vooral bewustwording wil creëren. Ben daar zelf het laatste half jaar meer op gaan letten en actiever in gaan worden naar de buitenwereld.
Een veilig sportklimaat
Ten eerste zou het fijn zijn als het inschrijvingsformulier van sportclubs ‘open’ is; nu is het nog vrijwel overal binair (m/v). Dit zou maatschappelijk breder aangepast moeten uiteraard, daarbij denk ik ook aan sociale media, algemene vragenlijsten etc.
Een ‘ veilig klimaat’: eigenlijk best lastig. Daar wil je niet over na te hoeven denken toch, dat zou gewoon zo moeten zijn.
Ik heb veel lessen gegeven op verschillende plekken en soms was er geen scheiding in toiletten en kleedkamers. Dat maakte me blij want het fijnste zou toch zijn als dit overal vanzelfsprekend was. Ik wil streven naar een soort gemeenschap of plek waar je elkaar best iets persoonlijks kunt vragen maar wat verder slechts een onderliggende rol speelt.
Diverser zijn is eigenlijk vaak juist ook weer labelen, en dat wil je nou net niet.
Regelgeving IOC- transgenderpersonen
Regelgeving IOC ligt onder vuur: vrouwen -mannensporten in relatie tot meten testosterongehalte.
Vraag toch gewoon aan een (top) sporter zelf hoe die zich identificeert.
De sportwereld is nog steeds binair ingericht juist richting prestatie en meting.
Ik hoorde laatst een potcast met thema ‘Gender- Rijkdom’ en het onderscheid daartussen. Heel interessant. Rijken hebben altijd een voordeel in de sport, kunnen de beste trainers ‘kopen’ en de beste faciliteiten krijgen. Maar over dat onderscheid (c.q. voordeel) tussen sporters wordt nooit gesproken. Nee, dat onderscheid wordt dan echter niet gemaakt maar wel met gender!
Sport: haat versus plezier.
Eigenlijk ben ik opgegroeid met haat tegen sport. Vooral teamsport, vreselijk om altijd als laatste gekozen te worden. Rond mijn 20e ben ik iets meer gaan bewegen. Dans vond ik altijd interessant. Aan ballet gedaan maar abrupt gestopt na een onprettige ervaring.
Daarna wilde ik mijn lichaam veranderen, afvallen en spiermassa vergroten. Hoe meer ik deed hoe ongelukkiger ik werd. Dat was niet gezond. Toen besloot ik naar het Genderteam te gaan; een instantie die je begeleidt om je beter in je vel te voelen met betrekking tot jouw gender. Dat was een jaartraject met o.a. psychologische gesprekken, hormonen toedienen, en eventueel werken naar een operatie toe. Zelf moet je kijken waar je naar toe wilt. Dit jaar heeft mij erg geholpen beter te worden in en met mijzelf, en dat is ook hun leidraad.
Uiteindelijk kwam Yoga op mijn pad, dat paste mij!
‘een wereld zonder schaamte’
Met steun van mijn partner heb ik na korte tijd mijn eigen yoga bedrijf opgericht:
Be Queerful – ‘yoga that includes you’. Voor mensen van elke seksualiteit, gender kleur en postuur. Met als missie : naar een wereld zonder schaamte, waar Iedereen goed in het vel zit. https://www.bequeerful.com
En als bedrijfsmodel: on-line lessen. Mensen lijken dan meer committed dan bij les op een fysieke locatie, ze komen nu ook echt want er zijn gewoon minder obstakels en excuses zoals ‘ik moet eerst nog naar je toe komen’.
Yoga is voor mij ‘mediteren op bewegen’; ook stilzitten erna, en als basis natuurlijk goed ademen om je balans te vinden. Mijn deelnemers zijn zeer divers in alle opzichten. Queer wel, maar iedereen is bij mij welkom. Bij aanmelding volgt eerst een individuele proefles met persoonlijk kennismaken, een praatje en wat oefeningen. Hamvraag is dan: wat is het en hoe werkt het?
Belangrijkste moment tijdens mijn lessen is vaak het moment waarop de deelnemers ook even hun verhaal met elkaar kunnen delen. Juist samen een soort community-gevoel creëren is belangrijk in een klimaat waar je nieuwe dingen ontdekt.
Ook werk ik soms samen met Queer Gym Rotterdam, en dan wel op locatie.
Stichting Pride and Sports
Pride and Sports is in 2021 toevallig op mijn pad gekomen, het is voor mij een spontaan zij- traject: ik krijg en hou zo overzicht op wat er gebeurt in de Queer sportwereld. Jullie enthousiaste voorzitter en alles wat jullie stapsgewijs al gedaan en bereikt hebben in korte tijd, heeft mij zo geïnspireerd en uitgedaagd dat ik me er met veel plezier als ambassadeur voor in wil zetten.
ik zie veel verandering en ook hoe jullie dat doen. De vraag blijft dan: hoe ga je het verder (op langer termijn) vorm geven?
Belangrijk zijn dan twee dingen: ten eerste op maatschappelijk gebied zichtbaarheid geven aan jongeren en hun ervaring binnen sport; en ten tweede op beleidsnivo, dus ook politiek, advies en handvatten geven aan sportclubs hoe zij inclusie en diversiteit als doelstelling in hun beleid kunnen vormgeven. Goed luisteren, meebewegen en ‘stil activisme’ , dus niet te radicaal, is daarbij de sleutel. Binnen veel stichtingen en grotere organisaties houden veel mensen helaas nog hun mond wegens financiële en andere belangen.
Dus stappen blijven zetten vooral. Als we nu 100 jaar terugkijken is er al best veel veranderd: zo zijn er eindelijk vrouwenrechten gekomen en is artikel 248bis uiteindelijk toch in 1971 afgeschaft. Het gaat soms snel, soms langzaam; net een soort golfbeweging maar dan een stijgende, dat wel!
Als ambassadeur Pride and Sports
Als ambassadeur wil ik graag bijdragen aan het houden van open en uitnodigende gesprekken bij sportbonden en clubs, dat is heel belangrijk. ik doe dat graag en mensen mogen mij echt alles vragen.
Meedenken wil ik ook graag; helpen is belangrijk voor mij. Onder andere door zelf mijn yoga uit te bouwen en verder te specialiseren.
Pride and Sports kan een pilaar worden voor een overheid, verenigingen en sportbonden bij het creëren van een beleid van diversiteit en inclusie. Wel nodig daarbij is een goed financieel plaatje om te kunnen investeren en te ontwikkelen als stichting Pride and Sports.
Ik wil daar graag bij betrokken blijven omdat ik erin geloof dat Pride and Sports veel positieve verandering tot stand kan brengen.
Januari 2022
Interview: Niels Wolf
credit: Frederique Favreau